بسم الله الرحمن الرحیم
عثمان اول-غازی-بیگ-ابن ارطغرل بن سلیمان شاه(652 - 724 هـ = 1254 - 1324 م)
عثمان اول-غازی-بیگ-ابن ارطغرل بن سلیمان شاه-اولین سلطان عثمانی(652 - 724 هـ = 1254 - 1324 م)سلطان سليم اول-سلاطین عثماني(874 - 926 هـ = 1470 - 1520 م)
سلطان سلیمان اول-قانونی-محتشم-سلاطین عثمانی(899 - 973 هـ = 1494 - 1566 م)
امپراطوری عثمانی(698 - 1342 هـ = 1299 - 1924 م)
شروع امپراطوری عثمانی(698 - 1342 هـ = 1299 - 1924 م)
پایان سلطنت و بقاء دو سال عنوان خلافت سلاطین عثمانی(698 - 1342 هـ = 1299 - 1924 م)
پایان خلافت سلاطین عثمانی(698 - 1342 هـ = 1299 - 1924 م)
الشقائق النعمانيه في علماء الدوله العثمانيه (ص: 6)
المؤلف: أحمد بن مصطفى بن خليل، أبو الخير، عصام الدين طاشْكُبْري زَادَهْ (المتوفى: 968هـ)
الطبقة الاولى
في علماء دولة السلطان عثمان الغازي روح الله تعالى روحه العزيز بويع له بالسلطنة في سنة تسع وتسعين وستمائة ومن العلماء في زمانه المولى اده بالي ولد بالبلاد القرامانية وقرأ هناك بعضا من العلوم ثم ارتحل الى البلاد الشامية وتفقه بها على مشايخ الشام وقرأ التفسير والحديث والاصول عليهم ثم ارتحل الى بلاده واتصل بخدمة السلطان عثمان الغازي ونال عنده القبول التام وكانوا يرجعون اليه بالمسائل الشرعية ويتشاورون معه في أمور السلطنة وكان عالما عاملا عابدا زاهدا يروى انه كان مقبول الدعوة وكانوا يتبركون بأنفاسه الشريفة وكان رحمه الله ذا ثروة عظيمة الا انه سلك مسلك الصوفية وبنى في الدولة
عثمان یکم
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عثمان غازی
سلطان
غازی
بیگ
Osman Gazi2.jpg
اولین سلطان امپراتوری عثمانی
سلطنت ۱۲۹۹ ‒ فوریه ۱۳۲۴
جانشین اورخان یکم
زاده ۱۲۵۸
سلجوقیان روم
درگذشته فوریه ۱۳۲۴
بورسا، بیگ‌نشین عثمانی
آرامگاه بورسا
همسر(ان) ملحون خاتون
رابعه بالا خاتون
خاندان خاندان عثمانی
پدر ارطغرل
مادر حلیمه خاتون
دین و مذهب اسلام سنی حنفی
عثمان یکم (به ترکی استانبولی: Birinci Osman) یا عثمان بن ارطغرل بن سلیمان‌شاه معروف به عثمان غازی یا عثمان بیگ رهبر ترکان عثمانی و بنیانگذار امپراتوری عثمانی بود. او آغازگر سلسله‌ای بود که در طی چند قرن از یک بیگ‌نشین محلی به یک امپراتوری قدرتمند جهانی بدل شد.
منابع و اقوال قابل اطمینان اندکی از مدت حیات عثمان یکم در دست است به همین جهت صحبت از این دوره کار دشواری به نظر می‌رسد. خود حاکمان عثمانی نیز تنها قریب به صد سال بعد از مرگ عثمان یکم و پس از پاکسازی کامل رقبا[۱] شروع به جمع‌آوری زندگی‌نامه او کردند.
قول رسمی در دولت عثمانی، عثمان یکم را از اعقاب قبیله قایی از ترکان اوغوز می‌دانست.
محتویات
۱ نام
۲ تبار و سال‌های اولیه
۳ پایه‌گذاری امپراتوری عثمانی
۳.۱ گسترش اراضی
۴ نگارخانه
۵ پانویس
۶ منابع
نام
برخی تاریخ نگاران نام او را نامی ترکی و احتمالاً آتمان یا آتامان دانسته‌اند که بعدها به عثمان با ریشه عربی تغییر یافته‌است. منابع اولیه بیزانسی نیز نام او را آتومان یا آتمان ذکر کرده‌اند. گفته می‌شود او بعدها نیتی مذهبی نام عثمان را برای خود برگزیده است.
تبار و سال‌های اولیه
تاریخ دقیق ولادت عثمان یکم نامشخص و اطلاعات کمی در رابطه با سال‌های اولیه زندگی او در دست است. به همین جهت اسطوره‌ها و افسانه‌های زیادی حول این موضوع نقل شده‌است. به احتمال زیاد و بنابر نقل نویسندگان قرون بعدی، عثمان در میانه قرن سیزدهم میلادی و احتمالاً سال ۱۲۵۴ یا ۱۲۵۵ میلادی چشم به جهان گشود. بر طبق قول مرسوم در امپراتوری عثمانی، ارطغرل، پدر عثمان قبیله قایی را از ترس مغول‌ها از آسیای میانه به آناتولی رهنمون شد و نسبت به علاءالدین کیقباد، سلطان سلجوقی آناتولی عهد وفاداری بست. سلطان در عوض او و قبیله اش را در سوگوت و نزدیکی مرز بیزانس مستقر کرد.[۲] به خاطر رشادت و شجاعتی که ارطغرل از خود نشان داد هر روز جایگاه خانواده و عشیره او بیشتر مطرح می‌شد. به هر حال این مسئله به نقل از تاریخ نگاران منتسب به امپراتوری عثمانی است و حقیقت به صورت کامل روشن نیست.
پایه‌گذاری امپراتوری عثمانی
با مرگ ارطغرل به امر علاء الدین، عثمان بر جای پدر نشست. همانند قبل، حوادث دوران ابتدایی زمامداری او جز موضوع حکمرانی او بر سوگوت و حملات گاه و بیگاه او به مناطق مرزی بیزانس، چیز چندانی معلوم نیست. نخستین حادثه‌ای که دربارهٔ او با ذکر تاریخ ثبت شده‌است نبرد بافئوس در سال ۱۳۰۱ یا ۱۳۰۲ میلادی می‌باشد که در آن توانست نیروهای بیزانسی را که برای مقابله با حملات او اعزام شده بودند، شکست دهد. به نقل از منابع بیزانسی، این نبرد در فاصله نه چندان دوری از قسطنطنیه و در ساحل جنوبی دریای مرمره، نخستین تقابل نظامی بین دو طرف بود.[۳]
اگر سکه بدون تاریخی که به عنوان تنها مصنوع باقی مانده از دوران عثمان یکم به دست ما رسیده، واقعی باشد، ضرب سکه توسط عثمان که امتیازی انحصاری برای حاکمان مستقل بود، نشانگر ادعای حکومت شاهانه او در مقامی بالاتر از صرفاً رهبر یک قبیله است. این مسئله همچنین بیانگر اقتدار کافی عثمان در به چالش کشیدن سروری ایلخانیان بر او و مردمش بود. چنان‌که سایر امیران ترکمن آناتولی با پذیرش سروری ظاهری ایلخان، به نام خود سکه ضرب نمی‌کردند.[۴]
گسترش اراضی
نخستین پیشروی‌های عثمان در خاک بیزانس، تمرکز بر سلطه بر سکونت‌گاه‌های کوچک حوالی شهرها بود.[۵] چرا که دستیابی بر خود شهر کاری دشوار می‌نمود، درحالیکه حومه آن منبع ارزشمندی برای رعایای عثمان به حساب می‌آمد. پس از تحمیل شکست بر بیزانس در سال ۱۳۰۱ میلادی، دیگر نادیده گرفتن عثمان غیرممکن بود. آندرونیکوس دوم، امپراتور بیزانس در مقابل این تهدید فزاینده، یکی شاهزادگان خاندان خود را جهت ازدواج با غازان خان، ارباب ظاهری عثمان در تلاش برای ایجاد اتحادی رادیکال به او و پس از مرگ او به برادرش ارائه کرد. در پی عدم موفقیت در دریافت کمک، امپراتور سال ۱۳۰۳ میلادی دست به استفاده از صلیبیون کاتالان برای محافظت از اراضی خود در مقابل پیشروی عثمان زد. این گروه همانند بسیاری دیگر از مزدوران در کنار سایر ترکمانان، خود شروع به غارت‌گری در منطقه حوالی تنگه داردانل کرد. تنها اتحاد امپراتوری بیزانس و پادشاهی صربستان بود که جلوی آیین حملات را گرفت.[۶]
عثمان یکم سعی داشت با استیلا بر اراضی پادشاهی بیزانس، اهداف توسعه طلبانه خود را در غرب ادامه دهد تا با همسایگان قدرتمندتر ترک درگیر نشود. وی از طریق گذرگاه‌های فریگیه شمالی در نزدیکی اسکی‌شهر تا دشت‌های بیتونیا پیشروی کرد. این موفقیت‌ها با غلبه بر اشراف محلی بیزانسی «برخی از طریق جنگ، برخی از راه ازدواج و برخی دیگر با خرید اراضی یا موارد مشابه» حاصل شد. با قتل علاء الدین توسط مغولان، قدرت منطقه کاملاً به دست عثمان افتاد. گفته می‌شود نخستین فتح حقیقی عثمان سلطه بر دژهای اسقاشهر و قراچه حصار و ینی‌شهر، نخستین شهر با اهمیت تحت حاکمیت او که به پایتخت عثمان تبدیل شد، بود. بالا گرفتن کار عثمان زنگ خطری برای پادشاهی بیزانس به حساب می‌آمد. از این رو بیزانسی‌ها به تکاپوی مقابله با او افتادند اما این تلاش‌ها با سازمان دهی ضعیف بی تأثیر بودند. همزمان عثمان به پیشروی خود در دو جهت شمال و جنوب شرقی به سمت دریاهای سیاه و مرمره ادامه داد و در سال ۱۳۰۸ میلادی با رسیدن به اهداف، شهر اِفِسوس، در ساحل دریای اژه را نیز گشود. آخرین لشکرکشی او حمله به شهر بورسا بود که با وجود عدم حضور شخصی عثمان در میدان نبرد، پیروزی حیاتی در آن راه را برای سقوط قسطنطنیه هموارتر کرد.
بدون نظر