امپراطوری عثمانی(698 - 1342 هـ = 1299 - 1924 م)
امپراطوری عثمانی(698 - 1342 هـ = 1299 - 1924 م)شروع امپراطوری عثمانی(698 - 1342 هـ = 1299 - 1924 م)
فتح قسطنطنیه-استانبول( 857 هـ = 1453 م)
اعلان خلافت عثمانی توسط سلطان سلیم اول پس از فتح مصر(923 هـ = 1517 م)
پایان سلطنت و بقاء دو سال عنوان خلافت سلاطین عثمانی(698 - 1342 هـ = 1299 - 1924 م)
پایان خلافت سلاطین عثمانی(698 - 1342 هـ = 1299 - 1924 م)
عثمان اول-غازی-بیگ-ابن ارطغرل بن سلیمان شاه-اولین سلطان عثمانی(652 - 724 هـ = 1254 - 1324 م)
سلطان محمد دوم-محمد فاتح(835 - 886 هـ = 1432 - 1481 م)
سلطان سليم اول-سلاطین عثماني(874 - 926 هـ = 1470 - 1520 م)
سلطان سلیمان اول-قانونی-محتشم-سلاطین عثمانی(899 - 973 هـ = 1494 - 1566 م)
امپراتوری عثمانی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از امپراطوری عثمانی)
دَوْلَتِ عَلِیّهٔ عُثمَانِیّه
دَوْلَتِ عَلِیّهٔ عُثمَانِیّه
۱۲۹۹–۱۹۲۳
پرچم دَوْلَتِ عَلِیّهٔ عُثمَانِیّه
پرچم (طراحی شده در ۱۸۴۴)
نشان (طراحی شده در ۱۸۸۲) دَوْلَتِ عَلِیّهٔ عُثمَانِیّه
نشان (طراحی شده در ۱۸۸۲)
شعار: دولت ابد مدت
گستره امپراتوری عثمانی در سده شانزدهم
گستره امپراتوری عثمانی در سده شانزدهم
پایتخت سوگوت (۱۲۹۹ – ۱۳۲۶)
بورسا (۱۳۲۶ – ۱۳۶۵)
ادرنه (۱۳۶۵ – ۱۴۵۳)
استانبول (۱۴۵۳ – ۱۹۲۲)
زبان(های) رایج
زبان ترکی عثمانی (زبان رسمی)
فارسی (زبان درباری، دیپلماسی، تاریخ‌نگاری، ادبیات و مورد تدریس در مدارس دولتی)[۱][۲]
و زبان‌های بسیار دیگر
دین(ها)
اهل سنت
مذهب حنفی
ماتریدی
حکومت
سلطنت مطلقه
(۱۲۹۹–۱۸۷۶)
(۱۸۷۸–۱۸۸۰)
(۱۹۲۰–۱۹۲۲)
سلطنت مشروطه
(۱۸۷۶–۱۸۷۸)
(۱۹۰۸–۱۹۲۰)
پادشاه
• ۱۲۹۹–۱۳۲۳
عثمان یکم (نخستین)
• ۱۹۱۸–۱۹۲۲
محمد ششم (واپسین)
خلیفه
• ۱۵۱۷–۱۵۲۰
سلیم یکم (نخستین)
• ۱۹۲۲–۱۹۲۴
عبدالمجید دوم (واپسین)
وزیر اعظم
• ۱۳۲۰–۱۳۳۱
علاء الدین پاشا (نخستین)
• ۱۹۲۰–۱۹۲۲
احمد توفیق پاشا (واپسین)
قوه مقننه مجلس عمومی
• منتصبان
مجلس اعیان
• منتخبان
مجلس مبعوثان
تاریخ
• بنیانگذاری دولت عثمانی
۱۲۹۹
• دوره فترت
۱۴۰۲–۱۴۱۴
• گسترش
۱۴۵۳
• نخستین دوره مشروطه
۱۸۷۶–۱۸۷۸
• دومین دوره مشروطه
۱۹۰۸–۱۹۲۰
• کودتای ۱۹۱۳
۲۳ ژانویه ۱۹۱۳
• پایان سلطنت عثمانی
۱ نوامبر ۱۹۲۲
• بنیانگذاری جمهوری ترکیه
۲۹ اکتبر ۱۹۲۳
• پایان خلافت عثمانی
۳ مارس ۱۹۲۴
جمعیت
• ۶٬۵۰۰٬۰۰۰[۳]
۱۴۵۱
• ۱۱٬۶۹۲٬۴۸۰
۱۵۲۰
• ۳۰٬۰۰۰٬۰۰۰
۱۶۸۳
• ۳۵٬۳۵۰٬۰۰۰
۱۸۵۶
• ۲۴٬۰۰۰٬۰۰۰[۴]
۱۹۱۲
واحد پول لیره عثمانی
پیشین پسین
سلجوقیان روم
امپراتوری بیزانس
امپراتوری ترابوزان
امیرنشین موریا
امارت اپیروس
بیگ‌نشین‌های آناتولیایی
دومین امپراتوری بلغارستان
استبداد صربستان
سلطنت مملوک (مصر)
پادشاهی مجارستان
امپراتوری اسپانیا
آق قویونلو
ترکیه
پادشاهی یونان
سلطنت مصر
اتریش-مجارستان
پادشاهی صربستان
شهریارنشین آلبانی
پادشاهی رومانی
پادشاهی بلغارستان
قبرس بریتانیا
عراق تحت قیمومت بریتانیا
قیمومت بریتانیا بر فلسطین
الجزایر فرانسه
پادشاهی حجاز
قیمومت فرانسه بر سوریه و لبنان
لیبی ایتالیا
پادشاهی حجاز
امپراتوری عثمانی (به عثمانی: دَوْلَتِ عَلِیّهٔ عُثمَانِیّه) که در میان ایرانیان، مسلمانانِ ساکن امپراتوری و مسلمانان خارج از آن، هندی‌ها و چینی‌ها به روم معروف بود، یک امپراتوری مسلمان بود که چندین قرن بخش‌های بزرگی از جنوب شرق اروپا، غرب آسیا و شمال آفریقا را تحت کنترل خود داشت. این امپراتوری در اواخر قرن سیزدهم میلادی توسط رهبر قبایل تُرک اغوز یعنی عثمان یکم در سوگوت بنیان‌گذاشته شد[۷][۸] و در سال ۱۳۵۴، با فتح بالکان، به اروپا راه یافت که بدین ترتیب دولت کوچک عثمانی به یک قدرت بین‌قاره‌ای تبدیل شد. تا سال ۱۴۵۳، عثمانیان همه قلمروی امپراتوری روم شرقی را ضمیمه خاک خود کردند و با فتح قسطنطنیه توسط محمد فاتح، پایتخت خود را به این شهر انتقال دادند.[۹]
در قرون شانزدهم و هفدهم میلادی، امپراتوری عثمانی در اوج گستره خود در زمان سلطان سلیمان قانونی،[۱۰] یک دولت چند فرهنگی و چند زبانی بود که همه جنوب شرق اروپا، بخش‌هایی از اروپای مرکزی و آسیای غربی، بخش‌هایی از شرق اروپا و قفقاز و قسمت‌های وسیعی در شمال و شاخ آفریقا را زیر فرمان خود درآورده بود.[۱۱] در آغاز قرن هفدهم، این دولت ۳۲ ولایت و تعداد زیادی دولت دست‌نشانده داشت که این دست‌نشاندگان در ادوار مختلف یا به ولایت‌های جدید تبدیل شدند یا توانستند از خودمختاری نسبی‌ای برخوردار باشند.
با توجه به موقعیت جغرافیایی پایتخت عثمانی، یعنی شهر قسطنطنیه، این امپراتوری به مدت شش قرن به پلی میان شرق و غرب تبدیل شده بود. در گذشته، باور بر این بود که این امپراتوری با مرگ سلیمان یکم، رو به زوال رفته‌است، با این حال تاریخ‌دانان معاصر[۱۲] بر این باورند که دولت عثمانی در طول قرن هفدهم و هجدهم با داشتن نیروی نظامی و اقتصاد نیرومند، کماکان یکی از قدرت‌های بزرگ جهان بود.[۱۳] با این حال، در جریان دوره بیست و هشت ساله صلح در میان سال‌های ۱۷۴۰ تا ۱۷۶۸، نیروهای نظامی عثمانی از نظر کارآمدی بسیار از ارتش‌های اروپایی از جمله رقبای منطقه‌ای خود، یعنی روسیه و هابسبورگ، عقب افتادند[۱۴] که همین مسئله منجر به شکست‌های پیاپی آنان در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم شد. گرچه این امپراتوری در قرن نوزدهم به از دست دادن قلمروهای خود ادامه داد، اما با مدرن‌سازی دولت عثمانی در دوره موسوم به تنظیمات، توانست نسبت به گذشته قوی‌تر شود؛ هرچند این مسئله نتوانست از شکست‌های آنان در طول قرن نوزدهم جلوگیری کند و بسیاری از قلمروهای سابق این امپراتوری، به کشورهای مستقل جدیدی تبدیل شدند.[۱۵]
عثمانی در جنگ جهانی اول با امپراتوری آلمان متحد شد و به جبهه قدرت‌های مرکز پیوست،[۱۶] با این امید که بدین طریق انزوای طولانی خود را از بین ببرد. با این حال، آنان در جنگ بزرگ به سختی شکست خوردند؛ عثمانی در جریان جنگ جهانی اول با مشکلات بسیاری، از جمله مشکلات درونی و شورش‌های مختلف مانند شورش اعراب مواجه شد که در شکست نهایی آنان در جنگ بسیار تأثیرگذار بود. در جریان جنگ جهانی اول، نسل‌کشی‌های متعددی علیه ارمنیان، آشوریان و یونانیان توسط این دولت وقوع یافت که منجر به مرگ میلیون‌ها نفر شد و همچنین ترک‌زبانان را در آناتولی به اکثریت تبدیل و راه را برای تأسیس جمهوری ترکیه باز کرد.[۱۷]
شکست عثمانی در جنگ جهانی اول منجر به اشغال سرزمین‌های این امپراتوری توسط متفقین شد. در نهایت نیروهای پیروز قلمروی عثمانی در خاورمیانه را طبق توافق‌نامه سایکس–پیکو بین یکدیگر تقسیم کردند که این تقسیم‌بندی بنا بر تفکرات فرانسه و بریتانیا بود و بدون درنظر گرفتن تقسیمات کشوری در امپراتوری عثمانی انجام شد.[۱۸][۱۹] هرچند شورش ترک‌زبانان آناتولی در برابر اشغال توسط متحدین در جنگ استقلال ترکیه منجر به تأسیس جمهوری ترکیه و در نهایت انقراض امپراتوری عثمانی شد.[۲۰]
فهرست سلاطین امپراتوری عثمانی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سلطان امپراتوری عثمانی
پادشاهی عثمانی
Coat of arms of the Ottoman Empire (1882–1922).svg
نشان آمپریال عثمانی
EmperorSuleiman.jpg
سلیمان قانونی مشهورترین سلطان عثمانی
جزئیات
نوع وراثت
اولین پادشاه عثمان یکم (۱۲۹۹ – ۱۳۲۴)
آخرین پادشاه محمد ششم (۱۹۱۸ – ۱۹۲۲)
آغاز پادشاهی ۱۲۹۹
پایان پادشاهی ۱ نوامبر ۱۹۲۲
سکونتگاه رسمی کاخ‌های استانبول:
کاخ توپ‌قاپی (۱۴۶۰ – ۱۸۵۳)
کاخ دلمه‌باغچه (۱۸۵۳ – ۱۸۸۹؛ ۱۹۰۹ – ۱۹۲۲)
کاخ ییلدیز (۱۸۸۹ – ۱۹۰۹)
منصوب‌کننده شاهنشاهی
مدعیان کنونی دوندار علی عثمان
فهرست سلاطین امپراتوری عثمانی (به ترکی استانبولی: Osmanlı padişahları) همه سلاطین عثمانی را شامل می‌شود. امپراتوری عثمانی با نام رسمی دَوْلَتِ عَلِیّهٔ عُثمَانِیه یک قدرت سیاسی و امپراتوری مسلمان بود که از ۱۲۹۹ تا ۱۹۲۲ میلادی در منطقهٔ مدیترانه حکومت می‌کرد و در سه قاره جهان یعنی آسیا، اروپا و آفریقا گسترش یافت. این امپراتوری در اوج خود از شمال تا مجارستان، از جنوب تا یمن، از شرق تا عراق و از غرب تا الجزایر وسعت داشت. پایتخت این حکومت ابتدا در شهر سوگوت سپس در سال ۱۳۲۴ به شهر بورسا و در سال ۱۳۶۳ به پس از فتح ادرنه به این شهر منتقل شد و بعد از فتح قسطنطنیه توسط محمد فاتح از سال ۱۴۵۳ تا زمان فروپاشی این شهر پایتخت حکومت عثمانی بود.[۱]
عثمان یکم یا عثمان بن أرطغرل بن سلیمان شاه معروف به عثمان غازی یا عثمان بیگ رهبر ترکان عثمانی و بنیانگذار امپراتوری عثمانی بود. او از قبیله قایی شاخه‌ای از ترکان اغوز بود.[۲] بعد از او ۳۵ تن از نسل او با عنوان سلاطین عثمانی حکومت کردند. محمد ششم آخرین سلطان عثمانی و عبدالمجید دوم آخرین خلیفه عثمانی بود. امپراتوری عثمانی بعد از شکست قدرت‌های مرکز در جنگ جهانی اول منحل شد و به دنبال آن در سال ۱۹۲۲ جمهور ترکیه مدرن تاسیس شد.[۳]
فهرست سلاطین عثمانی
فهرست زیر سلاطین و خلیفه‌های عثمانی را به ترتیب زمان نشان می‌دهد. طغرا نشان و مهر و موم هر سلطان است پرتره هر سلطان در کنار نام او مشخص است. در بخص توضیحات نام پدر و مادر سلطان و سرنوشت و رویداد‌های مهم دوران او مشخص شده است. معمولا بین پایان عمر یک سلطان و جانشینی سلطان بعدی فاصله زمانی وجود دارد زیرا شاهزاده ارشد برای به دست آوردن سلطنت بعد از مرگ پدرش مجبور به جنگ با برادرانش بود با این حال خط جانشینی در سال ۱۶۱۷ تغییر کرد و از فرزند ارشد به شاهزاده ارشد تبدیل شد و بعد از مرگ هر سلطان شاهزاده ارشد به جانشین او می‌شد و این شاهزاده می‌توانست برادر، برادرزاده و یا پسر خود سلطان باشد.[۴][۵]
بدون نظر