الشيخ عبدالرحيم صاحب‌الفصول(1294 - 1367 هـ = 1877 - 1948 م)
الشيخ عبدالرحيم صاحب‌الفصول(1294 - 1367 هـ = 1877 - 1948 م)الشيخ محمدحسين الحائري الإصفهاني-صاحب الفصول(000 - 1254 هـ = 000 - 1839 م)
نوادگان
نوادگان او در کربلا از نسل عبدالحسین و در اصفهان از نسل محمدباقر سکونت دارند.[۸] شیخ عبدالرحیم فرزند عبدالحسین معروف به شیخ عبدالرحیم فصولی نوه او است که در سال ۱۳۴۵ق، پس از مذاکراتی با ملک عبدالعزیز سعودی (پادشاه وقت عربستان) رضایت او را برای بازسازی بخشی از قبور ائمه بقیع جلب کرد.[۹][۱۰]
الذريعة إلى تصانيف الشيعة، ج1، ص: 472
أرجوزة في الدراية
للشيخ عبد الرحيم بن عبد الحسين بن العلامة صاحب الفصول الشيخ محمد حسين بن عبد الرحيم الأصفهاني الحائري الطهراني المولود سنة 1294 سماها بموجز المقال تأتي و هي مطبوعة.
الذريعة إلى تصانيف الشيعة، ج8، ص: 35
28: داستان آبسال و سلامان
للشيخ عبد الرحيم بن عبد الحسين بن صاحب الفصول الأصفهاني المولود بالحائر في (1294) نزيل طهران ثم سلطانآباد (أراك). و هذه رواية فارسية ألحقه بداستان حي بن يقظان له، استخرجها من كتابه ودائع الأسرار و ذكرها في آخر ملخص المقال له المطبوع في (1343). و يأتي قصة سلامان و آبسال للشيخ الرئيس و مر حي بن يقظان له أيضا.
الذريعةإلىتصانيفالشيعة، ج9، ص: 686
4781: ديوان الشيخ عبد الرحيم السلطانآبادي
هو ابن الشيخ عبد الحسين بن محمد حسين صاحب الفصول (1294- 13 ذي القعدة 1367) له غير هذا الديوان منظومة في الدراية اسمه موجز المقال يأتي في الميم. و مر رجاله في (10: 125).
الذريعةإلىتصانيفالشيعة، ج10، ص: 125
رجال الشيخ عبد الرحيم
ابن عبد الحسين بن محمد حسين، صاحب الفصول المولود (1294) و المتوفى ليلة الجمعة 13 ذي القعدة 1367 و له ديوان في سلطانآباد له موجز المقال في منظوم الدراية مطبوع و ملخص المقال في الرجال يأتيان
عبدالرحیم صاحب‌الفصول
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
عبدالرحیم صاحب‌الفصول (۱۲۹۴ قمری/ ۱۲۵۶ شمسی - ۱۳۶۷ قمری/ ۱۳۲۷ شمسی)) مشهور به حائری، نویسنده، شاعر و عارف معاصر ایرانی است.
وی که ساکن تهران بوده‌است در ۱۳۴۵ قمری یکسال پس از تخریب بناهای قبور بقیع توسط وهابیون و خودداری مسلمانان از سفر حج، با هزار نفر از شام راهی حجاز شد. عبدالعزیز سعودی (پادشاه عربستان) از وی استقبال کرد. صاحب الفصوص از پادشاه خواست صورتِ قبور معلوم گشته و تجدید شود که طی توافق‌نامه ای مورد پذیرش پادشاه عربستان واقع شد، چنان‌که تا حال همانگونه باقی است.[۱]
وی در جنوب غرب تهران، خیابان کارون جنوبی تقاطع خیابان هاشمی داخل مسجد حائري مدفون است.
محتویات
۱ تالیفات
۲ جد
۳ پیوند به بیرون
۴ منابع
تالیفات
«هدایه العامه فی اثبات الامامه»، «منظومه موجز المقال در علم درایه» و «منظومه ادربیع فصولی»[۲]
جد
جد اعلای وی احتمالاً شیخ محمدحسین اصفهانی (متوفای ۱۲۶۱ هـ. ق) صاحب کتاب الفصول الغرویه در علم اصول فقه است که خاندانش به «صاحب‌الفصول» مشهورند.
یکی از پسران وی به نام مهدی دارای جلسات درسیِ اخلاق و عرفان بودند و در دي ماه سال ٩٧ به ديار باقي شتافتند.
پیوند به بیرون
http://www.haery.net
منابع
http://fa.alkawthartv.com/news/143710
https://www.tasnimnews.com/fa/news/1396/08/26/1575988/زیرکی-علامه-صاحب-الفصول-در-گرفتن-اجازه-نامه-شاه-سعودی-برای-ترمیم-و-زیارت-قبور-ائمه-بقیع-ع?ref=shahrekhabar
رده‌ها:
درگذشتگان ۱۳۲۷زادگان ۱۲۹۴نویسندگان متون دینی اهل ایران
بدون نظر